Els de Zanger - 7362E825 E201 4279 A459 ED4A31C48D1C 2119 000001ADB763C007

Steun en toeverlaat in moeilijke tijden

Dan ineens hoor je dat er iemand dichtbij ziek is. Ernstig ziek, kanker, maar er is behandeling mogelijk en het traject van chemo wordt gestart.

Ondertussen heb ik mijn droom waargemaakt. Ik heb de opleiding tot uitvaartbegeleidster afgerond en ben ook aan het werk als zodanig.

Het onderwerp doodgaan is hier, zoals voor veel mensen, een lastig onderwerp.
Helaas wordt de persoon steeds zieker. Op een gegeven moment ben ik een avond mantelzorger, terwijl de andere gezinsleden even buitenshuis stoom gaan afblazen. Nu zal het gesprek wel op het onderwerp uitvaart komen…. maar nee, en ik als beginnende uitvaartbegeleider vind het ook heel lastig om hier zelf over te beginnen.

Zo gebeurt het dat, enkele weken later, als het overlijden daar is, de directe nabestaanden geen idee hebben wat te doen. Er is een uitvaartverzekering bij een grote maatschappij en deze wordt gebeld. Deze komen langs en gaan het een en ander regelen. Maar s’avonds word ik gebeld. Wat moeten ze nu? Er is echt geen klik met de begeleider die bij hen komt.

Ik ben direct in mijn auto gestapt en naar hen toe gereden. Daar heb ik geïnventariseerd wat er reeds besproken is, wat ze willen en met wie ze hebben gesproken. Daarna heb ik met de maatschappij gebeld, uitgelegd wat er gebeurd is en aangegeven dat ze met deze begeleider niet verder willen. Er wordt begrip getoond en gezegd dat er de volgende dag iemand anders langs zou komen.
Ik heb toen aangeboden dat ik bij het gesprek aanwezig zou kunnen zijn en dat ik verder hun belangen wil behartigen bij deze maatschappij en de uitvaart voor hen wil leiden.
Het technisch handelen zoals het lichaam verzorgen, opbaren en de crematie aanvragen heb ik bij de grote maatschappij gelaten, het menselijk stuk heb ik op me genomen.

De dag van de uitvaart was aangebroken, best spannend, mijn tweede of derde uitvaart en dan gelijk zo dichtbij.

Een uitvaart kan je maar één keer doen dus het moet goed gaan. En het is goed gegaan.

Dit maakt het vak van uitvaartbegeleider zo mooi. In een, voor nabestaanden, moeilijke tijd kan jij als begeleider hun steun en toeverlaat zijn.

En dit weekend heeft mijn dochter met de 010 City Swim, samen maken we kanker kansloos, meegedaan.

Ter nagedachtenis aan allen die deze ziekte niet overleven. Ik ben trots op haar.