Els de Zanger - uitgelicht scaled 1

Natuurbegraven, iets voor mij?

De vraag die ik mezelf wel eens heb gesteld: Wil ik wel worden begraven? Met zijn alleen op een rijtje, een graf kopen voor 20 jaar en daarna weer kosten, in de vorm van onderhoud afkopen, voor je nabestaanden. Of als je voor een algemeen graf kiest met ‘vreemden’ in een graf. Nee mij niet gezien. Zou dit op een natuurbegraafplaats anders zijn?

Maar ik zie wel mooie ceremonies rond het graf voor me. En door een jazzband voor de stoet uit naar het graf gebracht worden lijkt me geweldig. Alleen die algemene begraafplaats past dan niet in het plaatje. Wat is er als alternatief?  Cremeren. Mmm….Wel lekker clean, gewoon  alles binnen, geen last van slecht weer. Maar ja die oven, wil ik dat nou wel?

Door de beperkingen van de afgelopen anderhalf jaar zijn wij als uitvaartverzorgers zeer creatief geworden in het bedenken van een waardevolle afscheidsceremonie dus dat komt wel goed voor mijn gevoel, dat zal wel mooi geregeld worden als mijn afscheid daar is. Maar dan? Resomeren komt eraan, ik heb er van de week een scholing over gevolg, daar zal ik later meer over vertellen. Maar dat spreekt me ook nog niet echt aan.

Het is mijn dagelijkse werk maar voor mezelf ben ik er nog niet helemaal uit. Door een van mijn kinderen op het spoor gezet daar toch eens iets over op papier te zetten, ben ik dus gaan nadenken.

Ik wil het liefst begraven worden maar als mijn nabestaanden kiezen voor cremeren vind ik dat ook prima, tenslotte moeten zij verder met hun verdriet. De keuze begraven/cremeren hangt voor de nabestaanden ook af, denk ik, van de leeftijd van de persoon die overlijdt.

Eigenlijk word ik van beiden niet enthousiast. Tot vanochtend. Ik heb een zakelijk bezoek gebracht aan Natuurbegraafplaats Zomerlanden.

Deze ligt in de Hoeksche Waard, vlak bij het crematorium Hoeksche Waard.  Langs de Oude Maas bij het oude brughoofd van de Barendrechtsebrug. Het bos is zo’n 50 jaar oud.  Bij de bouw van de Heinenoord tunnel is de grond die daarbij overbleef hier neer gelegd. En er is een bos op aangeplant. Doordat het gebied hoger is als de omgeving is het zeer geschikt als begraafplaats.

Vroeger, toen ik zelf nog in Oud-Beijerland woonde heb ik daar wel gefietst maar het was een onverzorgd natuurgebied. Nu wordt het gebied onderhouden, er zijn wat paden aangelegd, Zieke bomen hebben het veld moeten ruimen maar daarvoor in de plaats zijn direct nieuwe bomen aangeplant.

Een blijvende verbinding tussen de mens en de natuur.

En wat is het er prachtig. De wind ruist door de bladeren, ergens in de verte tikt een specht op een boom, je loopt echt in de natuur.

Remco de Jonge, van Natuurbegraafplaats Zomerlanden vertelde ook dat de natuur leidend is. Dus je kan je plekje uitzoek waar je wil maar het moet niet tegen de natuur in gaan. Stel dat er net een vossenhol op die plek is dan zal jouw plaatsje een aantal meters op moeten schuiven.

Zo zijn er nog wel wat regeltjes waar rekening mee moet worden gehouden. Alles met respect naar de natuur en de mens. Het is echt een groen uitvaart. Er mag ook niets op het graf worden geplaatst.

Geen bloemen, ja wel net na de begrafenis, geen steen, geen kaarsje of iets dergelijks. Wel een natuurlijk grafmonument in de vorm van een boomschijf.

Natuurbegraafplaats Zomerlanden is een particulier initiatief maar wel aangesloten bij Natuurbegraafplaatsen van Waarde.  Dit is ontstaan uit een samenwerking tussen pioniers van het natuurbegraven in ons land. Ook beheren zij een aantal natuurgebieden en natuurbegraafplaatsen.  Dus het is niet zo dat dit over een x aantal jaar weer is verdwenen. Alles is wettelijk en juridisch goed vastgelegd en geregeld. De eeuwigdurende grafrust blijft echt eeuwigdurend.

Ik ga er nog eens een nachtje over slapen maar ik vind het een heel mooi iets. En het is lekker dicht bij huis.