Weet je,
alles heeft zijn tijd
niets gebeurt zomaar
alles gebeurt op zijn eigen tijd.
Als mens word je geboren en gaat eens weer dood
en daar tussenin
leef je, groei je, ben je steeds weer aan het worden:
in zonlicht en schaduw
bij dag en nacht
word je steeds meer mens
en daarbij heeft alles zijn eigen tijd.
Er is een tijd van krijgen en een tijd van geven
er is een tijd dat je lacht
maar soms moet je ook huilen
er is een tijd dat je danst
en een tijd dat je stampvoet.
soms wil je niets zeggen
dan praat je honderduit
Er is een tijd van knuffelen
en een tijd van met rust laten
er is een tijd van zoeken
en een tijd van vinden
soms ben je boos op iemand
dan houd je er weer zielsveel van
En alles heeft zin in een mensenleven
het is altijd weer nemen en dan weer geven
zoals de zee met zijn eb en vloed,
als zomer en winter, warmte en kou
leven en dood en toch weer leven!
niets gaat verloren.
Op de grens van 2018 wens ik ieder die dit leest,
kracht om de drempel naar 2019 over te gaan.
Op naar en nieuw jaar vol uitdagingen.
Tekst deels uit "Als vlinders spreken konden" van Yvonne van Emmerik
