Els de Zanger Uitvaartbegeleiding 5 jaar!

Vandaag bestaat Els de Zanger Uitvaartbegeleiding precies 5 jaar. 🥳 Het begon met mijn droom: zoveel mogelijk mensen begeleiden bij een uniek afscheid. Steeds meer mensen weten Els de Zanger uitvaartbegeleiding te vinden en ik kon het niet meer alleen. 

Inmiddels heb ik een team van mooie mensen om mij heen verzameld die allemaal op hun eigen, unieke manier bijdragen aan het afscheid van uw dierbare.

Ik ben dankbaar 🙏 voor het vertrouwen dat de nabestaanden Els de Zanger Uitvaartbegeleiding iedere keer weer geven. Wanneer mensen dan terugkomen voor een volgende uitvaart, is dat verdrietig voor hen, toch ben ik ook daar dankbaar voor. Zij hebben ervaren hoe wij de zorgen overnemen, zodat er rust en tijd komt voor de nabestaanden om afscheid te nemen en te rouwen.
 

Afgelopen weken is het drukker dan ooit, toch wil ik even stilstaan bij dit mooie jubileum. Misschien zie je onze vernieuwde advertentie komende week in de krant. Achter de schermen werken we druk aan een nieuwe website, houd hiervoor zeker onze socials in de gaten! 🆕 #uitvaartbegeleiding #jubileum #dreamteam #elsdezanger

De nieuwste ontwikkeling in uitvaartbegeleiding in 2022

Alle feestdagen zijn weer achter de rug, nou ja feestdagen? Voor velen zal het ook een “eerste kerst zonder” zijn geweest. En dan zijn veel mensen blij dat deze decembermaand weer voorbij is. Dan beginnen we aan een nieuw jaar, 2022 alweer. Een mooi moment om vooruit te kijken. Wat is de nieuwste ontwikkeling in uitvaartbegeleiding in 2022? Zo aan het begin van een nieuw jaar blik ik ook altijd even terug en vooruit.

2021: Creativiteit, groei en vreugde en verdriet

2021 een jaar van hoop maar ook van verandering. Zakelijk was het wederom een druk jaar. Er moest regelmatig creatief gedacht worden hoe we een uitvaart vorm zouden geven, omdat het weer eens anders moest i.v.m. de beperkende maatregelen. Covid zal ons nooit verlaten vrees ik. En hoe ziet de toekomst er voor mijn bedrijf uit? Als mijn bedrijf zo blijft groeien zal ik moeten kijken hoe ik ondersteuning kan krijgen zodat de groei niet ten koste van mezelf gaat.

Op het persoonlijke vlak was het ook een jaar met vreugde en verdriet. Net voor de zomer heb ik afscheid moeten nemen van mijn broer en nog geen twee weken later ik ben weer oma geworden van een prachtige kleindochter. Leven en dood, zo dicht bij elkaar, zo is het ook in mijn leven.

Resomeren, een alternatief voor begraven of cremeren

Er zijn ook spraakmakende ontwikkelingen in de uitvaartwereld. Zo hoor je steeds vaker over resomeren als alternatief voor begraven of cremeren. In een aantal landen wordt resomeren mondjesmaat toegepast. Op dit moment is resomeren in Nederland nog niet mogelijk. De verwachting is dat dit vanaf het voorjaar 2022 mogelijk zal zijn. Inmiddels ben ik volledig geschoold in resomeren, dus wanneer de methode in Nederland beschikbaar is zal dit ook bij Els de Zanger Uitvaartbegeleiding mogelijk zijn.

Desmond Tutu kiest voor resomeren

Laatst was in het AD te lezen dat de anti-apartheidsheld Tutu ervoor gekozen heeft zijn lichaam te laten resomeren.

“ De eenvoudige kist met de stoffelijke resten van Tutu werd na de dienst de kerk uitgedragen om de geliefde geestelijke elders in kleine kring te resomeren, een duurzaam alternatief voor begraven en cremeren. Zijn as keert later terug naar de kerk, waar de urn wordt bijgezet, niet ver van zijn spreekgestoelte.“

Wat is resomeren?

Resomern is een duurzamer alternatief voor begraven of cremeren. Bij begraven wordt het lichaam door de bodembacteriën gehydrolyseerd(opgelost) tot er alleen nog botten overblijven. Dit proces neemt behoorlijk wat tijd in beslag. Bij een crematie wordt het lichaam door verbranding opgelost en blijven er alleen botten over. Deze botten worden fijngemaakt tot as, die aan de nabestaanden wordt terug gegeven. Voor een crematie zijn hoge temperaturen nodig, dit kost relatief veel energie.

Bij resomeren wordt het lichaam in een speciale watertank geplaatst, hier voegt men een oplossing van KOH (soort zeep oplossing) aan toe en onder hoge druk en hoge temperatuur, wordt het lichaam in ca 3 – 4 uur opgelost. Net als bij een crematie blijven er alleen botten over, deze worden fijngemaakt tot as en dit kan aan de nabestaanden worden terug gegeven.

Duurzaam

De uitstoot van CO2 die bij het proces van resomeren vrijkomt is vele malen lager dan bij begraven of cremeren. Resomeren is dus zeker duurzamer. Er zijn echter nog wel wat haken en ogen. Het lichaam moet in een resomeer-installatie worden geplaatst. Deze installaties zullen voorlopig zeker nog niet in elke gemeente aanwezig zijn. Om bij een installatie te komen moet er waarschijnlijk verder gereden worden, dit is natuurlijk weer minder duurzaam dan een uitvaart in de eigen woonplaats.

Verder moet op dit moment resomeren als mogelijkheid naast cremeren of begraven in de wet op de lijkbezorging worden opgenomen. Tot slot is er nog een praktisch probleem. Bij resomeren wordt het lichaam zonder kist in de installatie geplaatst, wat doe je dan met de kist na de uitvaart?

Innovatie

Kortom, resomeren is een innovatieve ontwikkeling, maar er moet nog wel het een en ander uitgewerkt worden. Toch was dit ook de mening na de eerst crematie in 1914. Pas in 1968 is de wet op de lijkbezorging aangepast en werd een crematie gelijkgesteld aan een begrafenis.  Inmiddels wordt er vaker voor een crematie dan een begrafenis gekozen in Nederland.

Ik ben zeer benieuwd naar deze nieuwe ontwikkeling en volg de mogelijkheden op de voet. De benodigde certificaten zijn behaald en zodra het echt mogelijk is om voor resomeren te kiezen zal ik u hierover informeren. Mocht u vragen hebben over resomeren, neem dan contact met mij op ik kan u er meer over vertellen.

De twee uitersten van het leven

 

Binnen mijn familie kreeg ik te maken met een sterfgeval. Het overlijden vond in België plaats. Wat gaat alles daar op een andere manier dan in Nederland. Het was ook nog in de eindperiode van de coronatijd met andere regels dan in Nederland.

België

De Belgische collega’s doen hun werk met liefde en geduld, maar toch voelde het voor mij afstandelijk. Het gaat daar heel formeel. De overledene wordt bij een thuis overlijden, thuis verzorgd en gekleed. Vervolgens op de brancard mee naar het uitvaartcentrum genomen. Opbaren thuis is niet gebruikelijk.

Er was gekozen voor een crematie.

Er wordt een datum afgesproken voor de afscheidsplechtigheid en de dag ervoor vindt de daadwerkelijke crematie al plaats. Ik, als uitvaartondernemer, mocht die dag aanwezig zijn en zo het hele proces bijwonen. En waar mogelijk mee helpen.

Crematiekist

De overleden werd op de dag van de crematie in een speciale crematiekist gelegd. Het leek mij niet meer dan karton, bekleed met geplooid satijn. Pfff, dat is echt even slikken als je dat ziet. Het zou niet mijn keuze zijn. Maar ja ’s landswijs, ’s lands eer.

Crematie

Vervolgens werd het lichaam door iemand van de onderneming naar het crematorium vervoerd. Geen vlaggen op de auto, niet voorlopen, niets van dat alles. In mijn eigen auto ben ik achter de transportauto aangereden, met 120 over de snelweg, naar het crematorium. Daar aangekomen heb ik geholpen met het uit de auto tillen van de kist en op de knop gedrukt bij de aanvang van de crematie. Tja…. al zo vaak beroepsmatig zo gestaan maar nu is het toch anders.

Afscheidsplechtigheid

De volgende dag zou de urn verzegeld en wel aanwezig zijn bij de afscheidsplechtigheid.

Het afscheid was in dit geval in het uitvaartcentrum. Wij namen met elkaar plaats rondom de urn. Direct na de plechtigheid gingen wij naar de plaatselijke begraafplaats voor de as verspreiding aldaar.

Nu denk je de urn nemen we in onze eigen auto mee naar de begraafplaats. Mooi zo’n laatste rit je dierbare dicht bij je. Nee dus, deze moet in een rouwauto (grote cadillac in dit geval) vervoerd worden.

De urn is verzegeld en blijft verzegeld tot op de begraafplaats waar alleen een ambtenaar van de lokale overheid de verzegeling mag verbreken. Vervolgens wordt de as in een speciale uitstrooi mechanisme gedaan en heel respectvol kwam de meneer van de begraafplaats hiermee aan lopen.

Uitstrooien

Op een speciale zuil bij het strooiveld werd deze neergezet en hier vond nog een soort van kleine ceremonie plaats, zoals wij rond het graf doen. (ik had het vogelpoepje even weg geveegd van de zuil voor ik de urn neer zou zetten, maar dat is een klein detail). En toen mochten de mensen die dit wilde de urn pakken en door middel van het indrukken van een handel, waardoor er aan de onderkant iets openging, de as uitstrooien.

’s Landswijs, ’s lands eer

Zo gebeurde het dat wij anderhalf uur na aanvang van de afscheidsplechtigheid de as al hebben uitgestrooid en alles achter de rug is. Nou ja, dan begint het natuurlijk pas maar de ceremonie e.d. is dan afgerond inclusief het uitstrooien van de as.

Kleinkind

En dan ga je naar huis en wordt in diezelfde week een kleinkind geboren. Een prachtig meisje gezond en wel, met een trotse opa en oma en een nog trotsere pappa en mamma.

Leven en dood, de twee uitersten van het leven waar wij geen invloed op hebben. Ik heb een mooi vak.

Kinderuitvaarten

Kinderuitvaarten, is dat anders dan een uitvaart van een volwassene?

Deze vraag is niet zo makkelijk met ja of nee te beantwoorden

Nee het is niet anders. Want beiden doe ik met even veel aandacht en inzet voor de familie die ik begeleid.

Ja het is toch wel anders. Naast het verdriet van ouders, zijn er ook vaak grootouders die intens verdrietig zijn. Misschien zijn er ook wel broertjes of zusjes.

Of is er een school of een sportvereniging waar het overleden kind deel van uitmaakte. Hoe ga je vormgeven aan het afscheid zodat er voor hen ook mogelijkheden zijn om hun verdriet te delen met de familie. De leeftijd waarop een kind overlijdt en de oorzaak van het overlijden hebben ook invloed op de beleving van de ouders en de omgeving.

Ik heb al divers families mogen begeleiden bij het verlies van hun kind. Van stil geboren baby’s tot jongvolwassenen en het blijft hartverscheurend. Het verdriet te zien en te voelen bij een ouder die zijn kind verliest. Dat hoort toch eigenlijk niet je eigen kind overleven? Maar helaas gebeurt het.

Er komt dan zo veel op de familie af. Ieder reageert op zijn of haar eigen manier, de een schiet in de regelmodus, de ander verlamd van verdriet en wie heeft er oog voor het zusje of de opa die ook worstelen met hun gevoelens. Sterk zijn, niet je tranen laten zien, gewoon doorgaan alsof er niets is gebeurt….   Ik ben er om met een soort helicopterview het overzicht te houden. Hierdoor zie ik waar er op dat moment behoefte aan is en kan ik vertellen wat er mogelijk is.  Ook weet ik wat de wettelijke regels zijn, bv bij een vroeggeboorte.

Maar ook ik heb zo mijn gevoelens. Wat doet een overlijden van een kind met mij. Hoe ga ik hier mee om. Het overlijden van een kind raakt ook bij mij een gevoelige snaar. Het is dan fijn om af en toe extra scholing te krijgen, Sparren met collega’s en met vele handvatten weer naar huis te gaan.

 

 

Ook ik ben gewoon maar een mens met onzekerheden van tijd tot tijd.

 

 

Dagje trainen

Afgelopen week heb ik een dag training gevolgd bij Hanke Amels van Fier het Leven.Ik ben altijd zo onder de indruk als ik haar blog’s lees. Ik wil dit ook leren, zulke mooie ceremonies neerzetten dacht ik. En ik heb me aangemeld toen zij hier een training in ging geven. Door de corona maatregelen ging de training die gepland stond eind 2020 niet door. Maar wat in het vat zit…..  27 mei was het zover. Nu maar hopen dat het werk me ruimte zou geven om er een dagje tussenuit te zijn. En ja hoor dat was gelukkig zo.

Lichtjes ceremonie

Met een select gezelschap kwamen we samen op een prachtige locatie in Delft. Hanke verwelkomde ons met een lichtjes ceremonie en zo werden we de dag door geleid. Zij deelde haar tips en tricks en er was alle ruimte om vragen te stellen. Na een lekker lunch nog even verder door de stof heen. Toen we allemaal in een after-lunch dip belanden zijn we door Delft gewandeld. Uitwaaien in de herfstige meidagen van 2021. Met een onderweg lekker koffie to-go (nou eigenlijk vooral de taartjes erbij) gescoord, keerden we weer terug op de locatie.

Zelf aan het werk

Daar gingen we zelf aan de slag met een verhaal over Kees. We kregen een verslag van het gesprek wat had plaatsgevonden met de familie, de muziek die gekozen was en daar konden wij mee aan de slag. Opdracht: Maak een draaiboek voor de ceremonie in de en aula en aansluitende de begrafenis. Het is geheel aan jullie om het in te vullen. De familie had een wisselende relatie met de alleenstaande en eigenzinnige Kees. Na een half uurtje zwoegen mochten wij onszelf presenteren. En dan is het zo leuk om te zien dat we allen hetzelfde verhaal kregen en ieder er zijn eigen draai eraan heeft gegeven om deze ceremonie vorm te geven. En allen waren ze even mooi en werden de goede maar ook de mindere kanten op een warme, humorvolle manier benoemd. Kees maar ook de familie kregen de erkenning die ze zo verdienden.

Feedback

En dan krijg ik als feedback van Hanke:  “Wat ik ook hoop is dat je het zelfvertrouwen uit de training van donderdag meeneemt je werk in. Zoals ik al zei: ik ben onder de indruk van je kwaliteiten op schrijfgebied. En zoals je zelf zei: ik kan dit al. En toch is het dan lekker als je daarin op gezette tijden bevestigd wordt.”

Weet je: ook ik ben gewoon maar een mens met onzekerheden van tijd tot tijd.

Dank je wel Hanke en collega’s voor deze mooie leerzame dag.

 

Ik omarm het jaar 2021 en hoop dat we ook elkaar dit jaar weer kunnen omarmen.

 

Daar staan we dan, aan het begin van een nieuw jaar 2021.

We laten 2020 achter ons. Een bewogen jaar waar in heel veel anders ging als hoe we het verwacht hadden. Na de eerste berichten in februari en maart over een virus had toch niemand gedacht dat we nu nog midden in de beperkingen zouden zitten? Ook in 2020 heb ik weer vele families mogen begeleiden waar een dierbare is overleden. In het voorjaar waren dit zeer kleine afscheidsbijeenkomsten.

 

Nieuwe rituelen

Maar er ontstonden nieuwe rituelen. Samen met de familie keken we  hoe er met de beperking die er waren toch een mooi respectvol afscheid kon worden georganiseerd. Waar mogelijk werden er hagen gevormd langs de weg, zodat er toch veel mensen een laatste groet konden brengen aan de overledene. En de livestream werd ingevoerd op heel veel afscheidslocaties. Er werden afscheidsbijeenkomsten in de openlucht gehouden. Gedwongen door de omstandigheden werd het een klein intiem afscheid in plaats van een bijeenkomst met heel veel mensen. Maar dit werd als heel mooi en positief ervaren. Wat was dit fijn om te horen.

 

Ook privé  een bewogen 2020.

In de eerste Lock-down merkte we dat ons prachtige appartement ook wel erg klein was als je alle twee vanuit huis moet werken. En mijn bedrijf groeide als kool. Steeds meer mensen wisten mij te vinden. Geweldig, maar daardoor kreeg ik steeds meer behoefte aan een echt kantoor in plaats van alleen een bureau in een kamertje. De verhuisplannen kregen steeds verder vorm. Eind augustus hebben wij ons appartement in Dordrecht verruild voor een echt huis in Zwijndrecht. Slechts 4 kilometer van het vorig adres.

 

Team

Tja, de groei van mijn bedrijf is fantastisch maar ook mijn dag heeft maar 24 uur. Dus ben ik een samenwerking aangegaan met twee geweldige collega’s. We namen al waar voor elkaar in vakanties maar ook bij drukte kunnen we op elkaar terugvallen. Ik beschik over een echt team om mij heen. En als kers op de taart heb ik na wikken en wegen ook een bedrijfsauto aangeschaft in november.

 

Bijna drie jaar

Ik ben zo dankbaar voor het vertrouwen van de families die mij bellen na een overlijden van een dierbare. Want zonder hen zou ik hier nu niet zitten te glimmen van trots. Hoe ik in nog geen drie jaar tijd al zo ver gekomen ben in de bijzonder wereld van de uitvaart.

 

Ik omarm het jaar 2021 en hoop dat we ook elkaar dit jaar weer kunnen omarmen.

 

Liefs Els

 

 

 

 

 

Het was stil deze zomer

Het was stil deze zomer.
Ja oorverdovend stil op mijn website en in mijn blog. Dat had een reden.
Na een gezapig voorjaar met gelukkige niet echt veel extra drukte tijdens de eerste Corona piek, begon het in mei langzaamaan wat drukker te worden. Juni nog een beetje meer en in juli en augustus was het nauwelijks bol te werken in mijn eentje.

Verhuizing
Daar kwam bij dat onze verhuisplannen ook in een stroomversnelling kwamen.
In juli kregen we de sleutel van ons nieuwe huis en 5 weken later stond de verhuizer voor de deur. Mijn huis en dus ook mijn bedrijf is 4 kilometer opgeschoven en nu gevestigd in Zwijndrecht, net over de brug. Er verandert voor mijn werkgebied dus niets.
Wel heb ik nu de ruimte voor een kantoor aan huis. En is er geen extra garage meer nodig. Heerlijk alles bij elkaar, zo hoef ik niet na te denken in welke opslag iets nu ligt.

Team
Wat fijn dat mensen mij steeds beter weten te vinden. Maar ik wil wel dezelfde kwaliteit blijven leveren. Rust en echte aandacht, voor de familie waar ik op dat moment mee werk, is mijn handelsmerk en dat wil ik ook zo houden. Ook ik kan mezelf niet in drieën delen.
Bij vakanties en ziekte had ik al op een paar collega’s om op terug te vallen.
Bij drukte kan het gebeuren dat een van hen namens Els de Zanger Uitvaartbegeleiding u gaat begeleiden. We houden zo veel mogelijk rekening met uw wensen dus heeft u voorkeur, geef dat gerust aan.

Met trots stel ik ze aan u voor: Bram Kuipers, Nienke Hyams en Elly Kollen.
Foto’s van hen kunt ze nu ook zien op mijn website.

Ik werk al even samen met ze, enkele familie hebben al kennis gemaakt met ze. En ik heb er al het vertrouwen in dat zij met dezelfde passie voor mijn families klaarstaan.
Samen zorgen we voor een passend afscheid.

Alles is anders, maar de lente wist van niets

 

We zijn nu 12 dagen verder sinds de eerst maatregelen werden aangekondigd in verband met het Coronavirus. Het is wennen, veel overleggen. Families uitleggen hoe, wat en waarom. Gelukkig is er veel begrip bij hen maar ook extra verdriet, om het overlijden, omdat het afscheid nemen nu zo anders gaat als dat ze gedacht hadden.

Nieuwe regels

Op donderdag 12 maart mochten de uitvaarten die al gepland waren nog doorgaan zoals afgesproken. Gelukkig, ik verwachtte de zaterdag erna bij een uitvaart zo’n 150 mensen en
de kaarten waren al verzonden. Tot er op vrijdag 13 maart toch wat onrust ontstond bij de familie. Er werd in de media gesproken over maximaal 100 personen. Inderdaad: de staf van het crematorium zat in spoedberaad en per direct werden er niet meer dan 100 mensen toegelaten bij het afscheid. Dit gold voor het hele gebouw, dus ook spreiden over twee ruimtes was geen optie.

Een uitdaging

Tja, daar was een uitdaging voor mij en nog meer voor de familie. Hoe gaan we dit oplossen?
We zijn samen zorgvuldig de gastenlijst nagelopen en met de al toegezegde afmeldingen zouden we onder die 100 mensen blijven. Die zaterdag was ik toch iets meer gespannen dan anders, wat nu als er toch meer mensen zouden komen. Gelukkig heb ik niemand hoeven te weigeren en we hebben er een mooi afscheid van kunnen maken met elkaar. En na afloop koffie en koekjes.

Maximaal 30 personen

Maar de maatregelen om het virus in te bannen werden strenger. Begrijpelijk want we moesten deze crisis zo snel mogelijk de baas worden. Maar…. een afscheidsceremonie met maximaal 30 personen en andere maatregelen zorgen ervoor dat de manier van afscheid nemen zo anders wordt dan hoe wij het in Nederland inmiddels gewend zijn.
Op het moment dat je een dierbare verliest is het zo fijn mensen om je heen te weten die je steunen, een knuffel geven. Maar hoe doe je dat als je 1,5 meter uit elkaar moet blijven. Niet dus. En ook het “bakkie troost” mag niet meer. Geen horecavoorziening meer toegestaan.

Weer andere regels

Meehelpen met de laatste verzorging mag ook niet meer, net als meerijden naast de chauffeur in de rouwauto en meegaan tot het allerlaatste moment en bij de aanvang van het crematieproces aanwezig zijn. Ik kan het allemaal uitleggen waarom dit niet meer kan, maar ik vind het wel heel lastig en huil van binnen mee met de nabestaanden.

Nieuwe rituelen

Maar het lukt, er is veel begrip aan de kant van de nabestaanden. We zijn flexibel, schakelen, zoeken naar andere rituelen. Er kan via livestreams mee gekeken worden, eventueel wordt er een afscheidsfotograaf ingehuurd en na afloop kunnen we van deze foto’s een PowerPoint maken met de muziek van het afscheid eronder. Of er wordt een herinneringsboekje gemaakt met de foto’s en de uitgesproken teksten. Dit boekje kan dan worden opgestuurd naar de mensen die er niet bij konden zijn.
We brengen zoals altijd rust in de hele situatie. En als dan de afscheidsceremonie achter de rug is en de familie met een tevreden gevoel op de afgelopen week kan terugkijken,
kan ik dat ook.

Alles is anders, maar de lente wist van niets en gaat gewoon door, kijk naar deze prachtige Magnolia in bloei. Lente 2020.

Begeleiding bij leven en bij overlijden

Begeleiding bij leven en bij overlijden
Ik zit achter mijn bureau en kijk naar mijn prikbord, daar hangt een aquarel, getekend door iemand wiens uitvaart ik heb mogen begeleiden.
Het verhaal begint van de zomer. Mijn telefoon gaat, Dag met … ik denk u binnenkort nodig te hebben. Ik ben in gesprek gegaan met deze familie, kennis gemaakt en vertelt wat ik kan betekenen voor hen. Op basis van de besproken wensen heb ik een begroting gemaakt en ze vertelden met mij verder te willen.

Alle facetten kwamen langs
Er is zo’n mooi contact ontstaan. Ik heb het levensverhaal van deze persoon mogen opschrijven en vele gesprekken met deze familie gehad.
Alle facetten kwamen langs, de mooie maar ook de minder mooie momenten werden met mij gedeeld. En dan was het verhaal klaar en kwam er weer een telefoontje: Els kan je toch nog een keertje komen want ik wil dit of dat nog toevoegen. Zo ben ik bijna elke week op bezoek geweest.

We hebben ook met elkaar gelachen
Door deze gesprekken kwam er rust en werden de scheuren ontstaan in het leven acceptabel. Hierdoor ontstond er ook licht en lucht waardoor het stervensproces acceptabel werd. We hebben ook veel gelachen. Zoals die keer dat deze persoon vertelde een aquarel in 10 minuten te kunnen maken, ja echt, klok maar. En zo is dus het plaatje op mijn prikbord ontstaan. Voor mij een mooie herinnering aan bijzonder persoon.

Lezing 25 maart GEANNULEERD

Afscheid nemen – Hoe doe je dat?

Afscheid nemen – helaas komen we er allemaal een keer voor te staan. Maar het roept zoveel vragen op. Gelukkig kan daar tegenwoordig over gesproken worden. En dat willen wij op 25 maart 2020 met u gaan doen.

Steeds vaker wordt aan afscheid nemen een persoonlijke invulling gegeven. En vaak wil degene die afscheid moet gaan nemen zelf de regie hierover houden. Maar hoe doe je dat? Wat moet je regelen. Financieel en anderszins? Hoe wil ik dat mijn uitvaart er straks uit gaat zien? Wat voor herinnering laat ik achter? Wat maakt doorleven voor achterblijvers lichter?

Dat zijn een paar van de vragen waarop Els de Zanger Uitvaartbegeleiding u op 25 maart a.s. mogelijk wat antwoorden wil laten zien. In een ongedwongen sfeer en onder het genot van een kopje koffie of thee zullen een aantal sprekers u een inkijkje in hun keuken geven. Na afloop van de lezingen is er gelegenheid om te sprekers te ontmoeten en hen persoonlijk vragen te stellen.

Deze sprekers zijn:

Diana Smit van “Mijn Laatste Ik”
“Wie had jij graag nog een keer willen horen praten? Jouw laatste woorden zijn een liefdevolle troost en enorme steun”.
Heeft u ooit wel eens gehoord van de mogelijkheid om een persoonlijke videoboodschap in te spreken? Om dierbare herinneringen in beeld vast te leggen?
Diana komt hierover vertellen.

Cor de Roo – Dienstverlening – Na overlijden
“In een tijd van zorgen, een hele zorg minder.”
Cor kan u ondersteunen na het overlijden van uw dierbare bij de afronding van financiële en administratieve zaken. Maar ook voor een overlijden kan hij u adviseren over welke stappen verstandig zijn om nu reeds te ondernemen. Ook kan hij een bron van inspiratie zijn voor zaken waar u nog niet aan hebt gedacht.

Patty Duijn, Rouwdoula en Verhalenverteller.
Een rouwdoula is een persoonlijk begeleider ten tijde van rouw en verlies.
Patty Duijn is een inspirator als het gaat over het op een natuurlijke manier omgaan met de dood, rouw minder rauw maken en over het (her)vinden van levenslust.
Zij heeft hierover ook een prachtig boek geschreven, “Rouwdoula”. Dit boek is deze avond te koop.

Naast deze sprekers zijn ook aanwezig:
-Patricia Sandifort. Patricia laat u kennismaken met haar Hemeldoos. Een prachtige manier om een “monumentje” te maken voor een overleden dierbare.
-Peter Verheijen, afscheidsfotograaf. Zijn werk ligt ter inzage.

Wij hopen hiermee een waardevol programma te hebben samengesteld waarmee wij u een inspirerende avond kunnen bezorgen.
Waar en wanneer
De lezingen vinden plaats op 25 maart 2020 in:
de Hofzaal van Verpleeghuis De Sterrenlanden, Minnaertweg 4 in Dordrecht.
Er is voldoende gratis parkeergelegenheid aanwezig. De zaal is open vanaf 19.00 uur. De lezingen beginnen om 19.30 uur. Van 21.00 tot 22.00 uur is er gelegenheid om na te praten onder het genot van een hapje en een drankje.

Aanmelden
Iedereen is welkom, wel graag aanmelden i.v.m. het aantal te reserveren plaatsen.Dit kan via de els@elsdezanger.nl of via whatsapp(Els) 06-57 44 78 42 of (Elly) 06-11 74 40 55

Kosten
Aan deze avond zijn voor u geen kosten verbonden.