Voor een laatste rit verzorgen wij in overleg met de familie altijd passend vervoer. Meestal is dit een zilvergrijze, witte of zwarte rouwauto. Stijlvol en neutraal.
En soms zijn er speciale wensen. Zo maakten we in de afgelopen maanden gebruik van de Snoek, de Hotrod, de Uitvaartbus met volgbussen, de loopkoets en zelfs van paard en wagen.
Een hele mijlpaal als je van jezelf niet zo’n paardenheld bent.
Ook voor ons is dit niet alledaags.
In het afgelopen jaar maakten we het verschillende keren mee. Ook in onze privésfeer hebben wij het beiden van dichtbij meegemaakt.
Wat een impact heeft dit op iedereen rondom de persoon die het leven niet meer kon leven.
Er gaat veel aan vooraf, strijd, lijden en eenzaamheid.
Het is een harde klap voor de nabestaanden, die nog lang natrilt. Naast het gemis moeten zij ook de manier waarop hun geliefde is overleden proberen te verwerken en blijven er zoveel vragen over waar geen antwoord op komt. Verbijstering, verdriet, boosheid alle emoties komen langs.
Verdriet in het kwadraat.
Er moet van alles geregeld worden, mensen ingelicht worden die vaak net zo verbijsterd zijn, zakelijk moeten er direct stappen ondernomen worden en dan moet je ook nog een afscheid regelen.
Wat wij kunnen doen is er zijn, luisteren, extra aandacht aan de kinderen besteden. Het afscheid tastbaar maken, daar waar het kan. En we zorgen dat het afscheid wordt vastgelegd. Want nog meer dan bij overlijden na een natuurlijke oorzaak, gaan de dagen als in een roes voorbij.
We zorgen ook extra goed voor onszelf. Want een overlijden na zelfdoding komt ook bij ons extra binnen. We bieden elkaar een luisterend oor en een schouder, zodat we zelf ook weer verder kunnen.
Hulp nodig? Bel 0800-0113
‘Vandaag begint de lange weg naar morgen’
Een mix van ‘Ik ga slapen, ik ben moe’, ‘Onze Vader’ en ‘Goede tijden, slechte tijden’. We draaiden het afgelopen week voor een afscheid van een lieve dame waar een leven lang voor gezorgd is. Heel goed gezorgd, extra goed gezorgd. Eerst door moeder, door het gezin. Door de juf met een speciale aanpak. Daarna het grootste deel van haar leven door toegewijde begeleiders van haar woonlocaties en haar plek bij de dagbesteding.
En dan begint de lange weg naar morgen.
Dankbaar en vereerd dat we een eindje mee mochten lopen op het laatste stuk van deze weg.
Liefde leidt je tot het eind…
Wat een geweldig leuke ochtend hebben Annemarie en ik gehad. Op uitnodiging van het Vrouwen Netwerk Papendrecht hebben wij mogen vertellen over ons mooie vak ‘Uitvaartbegeleiding’ wat kan er en wat mag er allemaal. Meer dan 100 enthousiaste dames hebben ons het hemd van het lijf gevraagd. De bloemenband deze keer om de verwarming gedaan kon ook rekenen op veel belangstelling. Kortom een geslaagde ochtend.
Puppies?!
Over honden en afscheid nemen kunnen we een verhaal apart schrijven. Dat komt er zeker nog aan.
Want er zijn ontroerende verhalen te vertellen over hoe trouwe dierenvrienden afscheid nemen en omgaan met verlies. Wij besteden hier graag aandacht aan.
Maar nu eerst ander nieuws.
Thuiskomen en verwelkomt worden door je hond na een drukke dag. Lekker buiten uitwaaien, Els de Zanger en ik doen het allebei graag. En wat is er nu gebeurd bij Els thuis? Heeft haar hond puppies gekregen zonder dat ze het wist en deelt ze deze nu uit in de buurt? Of gaat ze naar een familie met troosttasjes voor de kleinkinderen?
Onze ervaring is dat de troostknuffels bij jong tot oud warm welkom zijn.
Ik ben zo blij met Annemarie en de bagage die zij mee meeneemt als extra toevoeging voor mijn bedrijf. Ze heeft een blog mogen schrijven voor Belangenvereniging Sien.
Jong geleerd is oud gedaan
Kinderen zijn belangrijk. Tijdens de uitvaart en in de dagen er voor en er na krijgen zij dan ook onze speciale aandacht.
Waar volwassenen hun vragen misschien niet uitspreken of beschaafd inpakken, vraagt een kind gewoon ‘Ga jij nu ook dood? Wie zorgt er voor mij als jij er niet meer bent’? ‘Mag ik bij de oven kijken’? ‘Of bij de graafmachine’?
Het is belangrijk om te luisteren naar deze vragen en hier eerlijk antwoord op te geven. Wij doen dit met behulp van praatplaten, waar op te zien is hoe een afscheid gaat. Dit alles in goed overleg met (groot) ouders natuurlijk. Wanneer een kind geen duidelijkheid krijgt, maakt het zelf het plaatje rond in zijn of haar hoofd. En dat kan wel eens heel anders zijn dan de werkelijkheid. Een kind kan daar last van krijgen.
Spelen is een basisbehoefte voor kinderen. Kinderen ontspannen en leren door te spelen en verwerken hiermee de gebeurtenissen van de dag. We vragen ouders om naar een uitvaart een knuffel of wat speelgoed mee te nemen en verzorgen dit met alle plezier ook zelf. Zo kunnen kinderen rond en tijdens de uitvaart knutselen, een spelletje doen en spelen. Het ontspant en voorkomt verveling.
In de afgelopen week bezochten wij Begraafplaats en Crematorium St. Laurentius in Crooswijk. We werden hier met Rotterdamse flair en gastvrijheid ontvangen. En waren onder de indruk van- en geraakt door Het Kinderhof op deze begraafplaats. Dit gedeelte is ontworpen door verschillende kunstenaars en ziet er kleurrijk, speels en aantrekkelijk uit. Deze plek drukt uit dat leven en dood met elkaar verbonden zijn. Deze filosofie kunnen wij alleen maar beamen en dragen wij ook uit in ons prachtige beroep.
